Alarga

Bekleme salonlarında fitilden insanlar gördüm

Yüklü bakışında sendeleyen

İs tutan sözlerde imtihan dokuyan 

Düşmenin faturasını gönlüne kesmiş 

Lapa lapa yağan anneler gördüm 

Gözleri konuşurken koluna

Sevdiğine giden koridorları

Labirente benzeten ihtiyarlar gördüm

"Bekleme" nasihatı veren bekleme salonları gördüm 

Ayaz yalnızlıktan estikçe sözlerime 

Sıcağa hasret avuçlardan çatlak sesler duyarım 

Ki ben

Demir, dağ, taş, betonarme duvar değilim

Şayet insan ağladıkça insan

Halden anladığını kelimede su aldırmıyor 

Tekrar tekrar çapalatmıyorsa yarayı

Gözyaşı tohumuna alabora ettirmiyorsa 

Alarga yürüyeni çekip basıyorsa bağrına 

İnsan belki o dem insan

Bekleme salonlarında haraç kesen saatler gördüm

Ayrılık ve çare için koşturan saniyede

Vefanın akrep iğnesi kadar küçük

Elvedaların yelkovanla kürek çektiğini gördüm.

Tıklım tıklım otobüsler gelip gittikçe

Gıcırdama sesini düşündüm

İçinin doluluğunu görmedi gözlerim 

Gönül ağırlığı ölçemeyen tekerlerin

Dinledikçe hikayeleri, homurdandığını gördüm

Paslar anlattıkça eskiyen günleri 

Emekli olmayan otobüsleri

Adımlarıyla konuşan mahkûm ellerinde gördüm 

Nefesten ısınan bekleme salonlarında 

Kapalı gişe gelecek zaman öyküleri

Koridor ile kavga eden ayak sesleri

Yanıp yanmamak arasında bir muamma floresan tizleri 

Tek yitenin beklenenler olmadığını gördüm

Bir bütünden kaç parçaya ayrılabilirse insan

Her parçada düştüm de gördüm