Himmet Pirim, Hikmet Pirim

Seni aradım yamaçlarda

Adımlarımın gidemeyeceği yerlerde

Kaç hissetmek varsa üzerimde

Tenden söktüğüm ruhumda aradım

İlk düşmek değildi bu içimden

Bin yılı bir santim toprakta aradım

İnsan umduklarıyla uyur

Uyku, biraz hayal kapısı

Gün sonunda kırıklığa yorgan

Umduğunu aradığın bahçe

Satırlar ve sözler cihan harbi

Harp,

Mahrum kulları devşiren kapı

İmtihan yoksunluk muharebesi

Öz ve söz birbirine hasım

Onuncu köyün ıslah rüzgârını ararım

Mahrûmiyet dağında kaybolunca gönül

Toprak kokar gözyaşları

Zaman kaderle bir olur silkeler,

Cebinde benlik taşıyan adamı

Mahrum yağmurlarından sonra açar güneş

İmtihan şemsiyesi kapanır

Kefeler tanır adamı özünden

Koşamayana, uç mükâfatı yazılır

Hikmet’im,

Sana çiçek olup gelsem

Asfalt yolda tozar kulluğum

Güzelim desem, yaman bakıyor amelim

Kem sözler, gizli nüshada saklanıyor

Zaman, hesap defterini açınca

Yürek sökme fiyatından hesaplıyor

Eşikteyim Pîrim

Olmak mevsimi sorarım

Gaflet dolusuna tutuldum da ararım

Burun sızısında, ağıttan gönül yamadım

Al içeri artık gözlerinden geleyim yoluna

Ne olur, bardağı taşırmayan gül yaprağı olayım